هر چه بادا باد امروز او هم پنجره اش را بروي من بست . حالا تنها من ماندم و سايه ي بي قواره ي خودم كه او هم از من خسته تر و مجهول تر است . شايد بايد باز هم صبر كنم تا پنجره اي كه براي من است و براي من ساخته شده ، او به رويم باز شود . امروز كه گذشت . نظرات شما عزیزان:
آخرین مطالب آرشيو وبلاگ ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() نويسندگان پیوندهای روزانه پيوندها ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]()
![]() |
|||
![]() |